Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir köy varmış. Bu köyde güzelmi güzel, şekermi şeker bir kız varmış. Bu kızın adı ısaura imiş. Bu köyde ısaura çok hemde çok sevilirmiş. Isura büyümüş ve piyano çalmayı öğrenmiş. Onun piyano çalması herkesi kalpten etkilermiş. Isaura nın çok kölesi varmış. Ama ısaura hiç birini yormazmış. Ne istiyorsa kendisi gider kendisi alırmış. Bulaşıklara, bahçeye… Yardım edermiş. Isaura hep iyilik yapıp, hep iyi kalmış. Hayatının tamamını iyilik yaparak ve iyi kalarak mutlu mutlu sürdürmüş.